Omdat ik de opvoeddilemma’s die ik in mijn eigen gezin ervoer ook bij anderen zag – bij vrienden, collega’s, buurtgenoten en op scholen in mijn werk als organisatieadviseur en onderwijskundige – ging ik een paar jaar geleden op zoek naar antwoorden. Waarom ervaren zoveel opvoeders opvoeddilemma’s? Waar komen die vandaan? Wat betekenen ze voor onze kinderen en wat zegt dit over de manier waarop we onze kinderen opvoeden?

Veel opvoeders voelen zich overweldigd door de complexiteit van het moderne leven. Ze willen het beste voor hun kinderen, maar weten vaak niet waar te beginnen. Opvoeders van vandaag staan dan ook voor een ongekende uitdaging. Want waar onze ouders konden vertrouwen op doorgegeven wijsheden en vaste structuren, staan wij voor het dilemma hoe we onze kinderen moeten opvoeden wanneer de opvoedantwoorden niet meer zo vanzelfsprekend zijn en we samen met hen in de kinderschoenen van een nieuw tijdperk staan?

Hoe leren we kinderen veerkrachtig te worden als we zelf nog zoekende zijn? Welke vaardigheden moeten we ze meegeven in deze onvoorspelbare wereld? Duidelijk is dat opvoeden in de eenentwintigste eeuw fundamenteel anders is dan voorheen.

Het was het begin van een lange ontdekkingsreis waarbij ik persoonlijke inzichten en ervaringen toetste aan geluiden en voorbeelden uit de samenleving en mij verdiepte in verschillende denkers, doeners en wetenschappelijke verklaringen.

Gaandeweg kwam ik erachter dat de uitdaging van opvoeders van nu er vooral in zit dat de denkpatronen, zekerheden en structuren die zij zelf meekregen, niet meer toereikend zijn voor hoe de wereld er vandaag uitziet. En dus ook niet voor de vragen en situaties waar onze kinderen mee te maken krijgen. Sterker nog, in de hoeveelheid van snelle veranderingen die momenteel plaatsvinden, hebben we onszelf eerst tot de wereld te verhouden. Anders gezegd: we willen onze kinderen houvast en zekerheid geven, maar hoe dat in de huidige wereld moet, ontdekken we tegelijkertijd met onze kinderen.

Toen ik dit eenmaal besefte, zag ik helder dat opvoeden anno nu andere mentaliteiten en vaardigheden vraagt. Dat werd het tweede deel van mijn reis. Hoe kon ik opvoeders helpen om kinderen te geven wat zij nodig hebben en hen zo goed mogelijk voor te bereiden op een toekomst die behoorlijk onzeker is?

Het resultaat van deze ontdekkings- en onderzoeksreis is mijn boek IN DE KINDERSCHOENEN – opvoeden wanneer niets meer vanzelfsprekend is. In dit boek lees je hoe je als opvoeder anno nu zonder zekerheid en pasklare antwoorden, toch vol vertrouwen richting kunt geven. Zowel aan je kind als aan jezelf als opvoeder. Dat begintbij het loslaten van de illusie van controle.

Met dit boek wil ik je vooral aan het denken zetten over je eigen levenslessen, de invloed daarvan op je kinderen en het beeld van de maatschappij dat je voor hen wenst. Aan het einde van elk deel vind je dan ook enkele reflectievragen over jouw rol en keuzes als opvoeder. Hopelijk prikkelen ze je om andere opvoedperspectieven te verkennen en stimuleren ze je om je eigen weg hierin te vinden.

En weet: mijn opvoeding is niet perfect. Verre van. Maar daar leer je het meeste van!